گوشی های هوشمند و تأثیر آن بر کاهش بازدهی مغز

گوشی‌های هوشمند مزایای فراوانی دارند اما حضور دائمی آنها می‌تواند هزینه‌های مهمی داشته باشد. مثلا تعامل با تلفن حین رانندگی زمان واکنش را به تاخیر می‌اندازد. استفاده از آنها در اواخر شب می‌تواند کیفیت خواب را کاهش دهد. در دورهمی‌ها باعث جدا افتادن فرد از جمع می‌شود. در تمام این موارد، استفاده از گوشی‌ برای انجام موفقیت آمیز کار دیگری مضر است. با این‌حال، اغلب اوقات تلفن‌ها نزدیک ما هستند اما استفاده نمی‌شوند. مثلا هنگام صرف غذا با دوستان یا هنگام نشستن در کلاس درس، افراد می‌توانند گوشی‌‌ها را روی میز بگذارند. تحقیقات جدید نشان داده‌است زمانی که گوشی هوشمند شما در دسترس است -حتی اگرخاموش باشد- توانایی مغز شما در نگهداری و پردازش داده‌ها کاهش پیدا می‌کند اما چرا و چطور؟

پروفسور آدریان ورد از دانشگاه تگزاس درآستین به همراه محققانی از دانشگاه کالیفرنیا درسن‌دیگو آزمایش‌هایی روی ۸۰۰ کاربر گوشی هوشمند انجام دادند. قبل از شروع آزمایش، تمام شرکت کنندگان تلفن‌های خود را در حالت “هواپیما” قرار دادند (قطع امکان دریافت یا ارسال پیام). در حین آزمایش آنها گوشی‌ها را در یکی از این سه مکان قرار دادند: روی میز کنارشان (صفحه رو به پایین)، در جیب یا کیف و یا در یک اتاق دیگر. نتایج تعجب‌آور بود: عملکرد شرکت‌کنندگان در آزمون‌هایی که توانایی نگهداری (حفظ اطلاعات) و پردازش داده‌ها (انجام محاسبه و استدلال) را اندازه می‌گرفت رابطه‌ مستقیم با میزان دسترسی آنها به گوشی‌ها داشت. کسانی که گوشی‌های خود را دراتاقی دیگر گذاشتند بهترین عملکرد و کسانی که گوشی جلویشان بود بدترین عملکرد را داشتند. وجود گوشی هوشمند شما در اطرافتان بخشی از ظرفیت فکری و توجه ناخودآگاه شما را به خود جلب می‌کند و توانایی شما برای تمرکز و انجام کار کاهش می‌یابد زیرا بخشی از ظرفیت فکر به طور فعال صرف برنداشتن و استفاده نکردن از تلفن می‌شود. تکرار آزمایش با گوشی‌های کاملا خاموش نتایج مشابهی داشت. علاوه براین، کسانی که وابستگی بیشتری به گوشی‌های هوشمند داشتند عملکرد ضعیف‌تری نشان‌دادند. اینها افرادی بودند که می‌گفتند «من بدون تلفن همراه نمی‌توانم یک روزعادی داشته باشم» ویا «برای من روز بدون تلفن همراه دردناک و سخت است».

این تحقیق نشان می‌دهد تنها حضور گوشی هوشمند بخشی از منابع گرانبهای فکری شما را اشغال می‌کند. منابعی که برای یادگیری، استدلال، حل مساله و ارائه ایده‌های خلاقانه به آنها نیاز دارید. به پشت قراردادن و یا حتی خاموش کردن گوشی، شما را از اثرات مضر آن‌ محافظت نمی‌کند. اگر سعی دارید مطلبی یاد بگیرید، استدلال کنید و یا مساله مشکلی را حل کنید با دور کردن تلفن‌ هوشمند از محیط اطراف به نتایج بهتری می‌رسید.

دهنی مشتی موتورولا مدل PMMN4094A

دهنی مشتی موتورولا مدل PMMN4094A برای بیسیم های Atex موتورولا کاربرد دارد. این مدل دهنی مشتی مطابق با IP67 می باشد. دهنی مشتی موتورولا PMMN4094A با هندزفری مدل  PMLN7188 سازگار می باشد.

دهنی مشتی موتورولا مدل PMMN4094A برای بیسیم های موتورولا مدل DP4401-Ex و DP4801-Ex مناسب می باشد.

پدیده شبکه سیال

پروفسور کوین دانبار تحقیقی فوق العاده انجام داد با این هدف که ایده های خوب از کجا می آیند؟ نتایج جالب بود. او به تعدادی از آزمایشگاههای علمی دور دنیا سری زد و از تمام افراد در حالیکه مشغول انجام جزیی ترین امورشان بودند، فیلم برداری کرد. در حالیکه آنها جلوی میکروسکوپ نشسته بودند، وقتی که با همکارانشان کنار آب سردکن مشغول گفتگو بودند و امثال این ها. او تمام این مکالمات را ضبط کرد و سعی کرد از منشاء ایجاد بهترین ایده ها سر در بیاورد. وقتی به یک دانشمند در آزمایشگاه فکر می کنیم، این تصویر را داریم همه دور یک میکروسکوپ جمع شده، و مشغول دیدن چیزی با دقت هستند و سپس آن لحظه شگفت انگیز جرقه زدن ایده رخ می دهد و می گوید اوه، یافتم! اما نتایج چیز دیگری بود.

نتایج تحقیق نشان داد بیشتر ایده های مهم و موفق پشت میکروسکوپ یا کامپیوتر یا میز کار پیدا نشدند! بلکه زمانی جرقه زدند که آدم ها دورمیز جلسات هفتگی با هم گفتگو می کردند. یعنی زمانیکه همه دور هم جمع شده و آخرین اطلاعات، خطاها، اشتباه ها، تجارب و یافته های خود را بازگو می کردند.

ما به اشتباه دوست داریم داستان دستیابی به ایده های نو و خلاقانه را خلاصه کنیم و در قالب زمانی کوتاه تری بیان کنیم و بیشتر بر لحظات شگفت انگیز جرقه زدن یک ایده متمرکز شویم. اما در واقع، اگر دقیق تر نگاهی به گذشته بیاندازیم، معلوم می شود که زمان زیادی طول کشیده است تا بسیاری از ایده های مهم شکل بگیرند.

وقتی یک ایده در ذهن ما شکل می گیرد، شبکۀ جدیدی از نرون‌ها (تعدادی از 100 میلیارد سلول بافت عصبی داخل مغز ما) بودجود می آید. شبکه ای با شکل جدید که تا به حال وجود نداشته است. هر چیزی که می آموزیم یا خلق می کنیم منجر به ایجاد یک شبکه جدید می شود و سوال اینجاست: چگونه می‌توان مغز را در محیط‌هایی قرار داد که در آن احتمال بیشتری برای شکل گیری این شبکه‌های جدید وجود دارد؟ در واقع شبکه ای در دنیای بیرون مغز وجود دارد که شباهت زیادی با شبکه‌ دنیای درون مغز انسان دارد که می توان آن را شبکۀ سیال «liquid network» نامید. یعنی جایی که شما، آدم ها و ایده های متفاوت بسیاری را در کنار هم دارید، پیشینه های مختلف، علایق گوناگون در جوش و خروش هستند و با یکدیگر در رقابتند، آن فضا در حقیقت، فضایی است که به نوآوری ختم می شود. به عبارت دیگر همانگونه که وجود سلول های عصبی در درون مغز و ایجاد یک شبکه جدید منجر به یادگیری می شود. با هم بودن انسان ها نیز منجر به یادگیری، خلاقیت و دستیابی به ایده های نو می شود. و نکته همین جاست که ما بخشی از ایده های مان را از دیگران می گیریم. از کسانی که در رستوران یا چای خوری با آن ها برخورد می کنیم و با آن ها گفتگو می کنیم. آن ایده ها را به شکل های تازه ای به هم وصل می کنیم و چیزی نو خلق می کنیم حتی بدون آن که خود بدانیم یا بفهمیم.

توصیه ها:

در گذشته قهوه خانه ها و اکنون کافی شاپ ها محل حضور نویسندگان، شاعران، متفکران و مصلحان اجتماعی بوده است. چرا؟ چون این مکان، مکان بسیار خوبی است تا ما در شبکه سیال بیرونی قرار بگیریم تا کمک کنیم شبکه ای جدید در مغز ما شکل بگیرد. 
به صورت تاریخی کافه‌نشینی یک فرهنگ شرقی بوده است که توسط جهانگردان غربی به تعجب در سفرنامه‌ها یاد شده است. اما بعدها کافه‌ها اصلی‌ترین نهاد به‌اشتراک‌گذاری ایده‌ها با دیگران شد. 
به همین دلیل است که شوارتز آینده پژوه معروف در کتاب «شگفتی‌های اجتناب‌ناپذیر»‌اش در خصوص توسعه‌ چین یک پیشنهاد عجیب و غریب می دهد: توسعه کافه‌ها! او به درستی تشخیص می‌دهد که چینی‌ها (و بهتر است بگوییم اغلب کشورهای در حال‌توسعه) دانشگاه‌های بزرگی مانند هاروارد و استانفورد را به عنوان موتورهای رشد آمریکا می‌بینند و سعی در کپی‌برداری از آن‌ها دارند. آن‌ها با هزینه‌ فوق العاده بالایی به خلق پارک‌های فناوری و مراکز دانشگاهی روی می‌آورند؛ اما نمی‌دانند که این نهادها کافی نیست. شوارتز تاکید می‌کند که شما نیاز به تشکیل فضای فکری دارید، شما نمی‌توانید کتاب‌خانه ها، کافه‌ها و خطوط دوچرخه‌سواری را نادیده بگیرید. در نهایت چه کنیم؟

1- فراموش نکنیم که یادگیری و خلاقیت امری فردی نیست. خلاقیت و یادگیری در تعامل جمعی رخ می دهد. شبکه نورون ها (مغز) خود را در شبکه سیال قرار دهیم. تنهایی و تمرکز مهم است اما گفتگو و تعامل آن را کامل می کند.

2- خود را در فضاهایی قرار دهیم که آدم های متفاوت، ایده های متنوع و دیدگاه های متضاد را تجربه کنیم.

3- گفتگو کنیم آن هم غیر رسمی، همیشگی و افقی (اینکه کسی بالاتر از بقیه نباشد و همه هم سطح باشند) آنگاه لحظه های شگفت انگیز بیشتری را تجربه خواهیم کرد.

گیره بیسیم موتورولا مدل HLN8255

گیره بیسیم موتورولا مدل HLN8255 برای بیسیم های موتورولا مدل DP1400, CP200, CP040, CP200D, CP150, CP140, CP160, CP180 کاربرد دارد. وزن این مدل گیره بیسیم موتورولا 100g می باشد.

بی طرفی شبکه ای

بی طرفی شبکه ای یا “Net Neutrality” بدین معناست که اپراتورهای مخابراتی و دولت‌ها باید با همه ی انواع داده در اینترنت به نحو یکسان رفتار کنند و بر اساس کاربر، محتوا، سایت، پلتفرم، اپلیکیشن، نوع ابزار الصاق شده یا نحوه ی ارتباط تبعیض قائل نشوند یا بهای متفاوت مطالبه نکنند.

بی طرفی شبکه ای در بسیاری از کشورهای دنیا موضوع مناقشه بین گروههای مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و … می باشد. به عنوان مثال در ایالات متحده، شرکتهایی مانند گوگل، آمازون، اپل و نتفلکس طرفدار بی طرفی شبکه ای می باشند، در حالی که اپراتورهای مخابراتی مانند کامکست و ورایزن مخالف آن می باشند، چرا که بر این باورند فراهم کنندگان سرویسهای سطح بالا از طریق بستر ارتباطی ایجاد شده توسط اپراتورهای مخابراتی درآمد سرشاری به دست می آورند در حالی که اپراتورها با چالشهای فراوانی دست و پنجه نرم می کنند!!

در ادامه مزایا و معایب مهم بی طرفی شبکه ای را به صورت خلاصه توضیح می دهیم:

مزایا:

1- آزادی بیان:

با حفظ بی طرفی شبکه ای ، اپراتورهای مخابراتی یا دولتها امکان ایجاد محدودیت برای محتواهایی که با سلایق آنها سازگار نیست نخواهند داشت.

2- نوآوری و رقابت فنی و تجاری:

یک اینترنت باز موجب خواهد شد که شرکتهای بزرگ مزیتی در مورد چگونگی و سرعت ارتباط با مشتریان نسبت به استارت آپ های کوچک نداشته و این موضوع موجب ایجاد فرصتهای برابر برای آنها در استفاده از بسترهای ارتباطی خواهد شد.

3- دسترسی بدون محدودیت:

با حفظ بی طرفی شبکه ای ، به عنوان مثال آپارات نمی تواند با پرداخت مبالغ بالا دسترسی سریعتری به سرویسهای ویدئویی خود ایجاد کند و یک شرکت نوپا نیز خواهد توانست سرویس ویدیویی خود را با سرعت بالا و بدون وقفه به مانند نتفلکس به مشترک خود برساند. این موضوع موجب خواهد شد که اپراتورهای مخابراتی نتوانند شارژ اضافی به مشتریان خود برای دسترسی به سرویسهایی مانند بانکداری الکترونیکی ، بازی آنلاین یا غیره تحمیل نمایند.

معایب:

1- عدم نوآوری در شبکه ارتباطی:

با گسترش سرویسهای نیازمند به عرض باند بالا مانند ویدئوهای 4K ، اپراتورها بودجه لازم برای توسعه شبکه در لایه های هسته ، توزیع و دسترسی را نخواهند داشت. حال اگر اپراتورها بتوانند نتفلکس و یوتیوب را بابت سرویسهای با مصرف عرض باند بالای آنها شارژ نمایند، امکان سرمایه گذاری بیشتر در توسعه بستر و تجهیرات را خواهند داشت.

2- خطرات ناشی از محتوای غیر اخلاقی و نامناسب:

بسیاری از مردم بر این باورند که دسترسی به محتوای غیر اخلاقی مانند سایتهای پورنوگرافی برای کودکان و نوجوانان مناسب نیست و علیرغم امکان بسته شدن آنها توسط تنظیمات امنیتی موجود در روترهای خانگی ، کودکان می توانند با استفاده از گوشی های هوشمند و از طریق شبکه موبایل به راحتی به این نوع محتوا دسترسی یابند. حال در صورت فیلترینگ توسط اپراتورها، این مشکل تا حد زیادی حل خواهد شد.

3- عدم امکان رسیدن به هدف اینترنت رایگان:

تعدادی از اپراتورها بر این باورند که در صورت امکان شارژ سرویس دهندگان بسیار پر مصرفی مانند نتفلکس و یوتیوب ، خواهند توانست دسترسی رایگان به سرویسهای کم مصرفی مانند ویکی پدیا یا فیسبوک را حتی برای مشترکین بدون قرارداد اینترنت فراهم نمایند. به عبارت دیگر سوبسید دسترسی رایگان به سرویسهای با عرض باند پایین را از محل سرویسهای با عرض باند بالا فراهم نمایند.