بیسیم دستی PT580H هایترا با قابلیت کارکرد بالا و منطبق با استاندارد IP67 می باشد. این دستگاه دارای صفحه نمایش رنگی TFT بزرگ است که دسترسی به اطلاعات را آسان نموده است.
بیسیم دستی PT580H دارای 20 دکمه قابل برنامه ریزی، GPS، رمز گذاری و … می باشد.
SL1600 بسیار سبک و باریک است و دارای ضخامت 22mm می باشد. این بیسیم به راحتی در جیب جا می شود و ارتباطات امنی را فراهم آورده است. این دستگاه برای استفاده آسان و بصری طراحی شده است. همچنین این دستگاه در برابر گردوغبار و آب مقاوم می باشد و می توان از آن در محیط های سخت استفاده کرد. هر دو حالت دیجیتال و آنالوگ را پشتیبانی می کند.
موتورولا یکی از بزرگترین شرکتهای چندملیتی آمریکایی در زمینه ساخت سختافزار، ریزپردازنده، تلفن همراه و سایر وسایل ارتباطی بود که در ژانویه ۲۰۱۱ بدلیل ورشکستگی به دو شرکت «موتورولا سلوشنز» و «موتورولا موبیلیتی» تقسیم شد. این شرکت، به غیر از صنایع مخابراتی، در ساخت پردازندههای کامپیوتری نیز فعالیت داشت. سری ۶۸۰۰۰ (۱۶ بیتی) و،۶۸۰۲۰، ۶۸۰۳۰ و ۶۸۰۴۰ (۳۲ بیتی) از معروفترین پردازندههای تولیدی سیسک (CISC) این شرکت میباشند. در دهه ۹۰ میلادی، شرکت موتورولا به همراه آی بی ام و شرکت کامپیوتری اپل خانواده پردازندههای معروف ریسک (RISC) پاور پیسی (PowerPC) را تولید کردند که استفاده از آنها در کامپیوترهای مکینتاش تا سال ۲۰۰۶ ادامه داشت. در سال ۲۰۰۴ این شرکت بخش تولید پردازنده خود را به شرکت فری اسکیل فروخت و تمام فعالیت خود را متوجه صنایع مخابراتی نمود.
تاریخ تأسیس شرکت به سال ۱۹۲۸ بر میگردد که پاول گالوین در یک کارخانه در ایلینوی شیکاگو سرمایهگذاری کرد. اولین محصول این کارخانه حذف کننده باتری بود که به مصرف کنندگان اجازه استفاده از جریان برق خانگی را در رادیو میداد. این در حالی بود که در مدلهای قدیمی تر فقط از باتریهای خارجی (External) استفاده میشد.
در دهه ۱۹۳۰ شرکت به تولید رادیوهای ماشین با نام تجاری موتورولا پرداخت. بطور همزمان بخشهای رادیوی خانگی و پلیس نیز در شرکت ایجاد شد.
در سال ۱۹۴۷ نام کارخانه به موتورولا تغییر یافت.
در دهه ۱۹۴۰ شرکت شروع به کارهای دولتی کرد و یک آزمایشگاه تحقیقاتی برای بررسی الکترونیک حالت جامد نیز در شرکت تاسیس شد. در زمان فوت پاول گالوین در سال ۱۹۵۹ شرکت موتورولا در ارتش، فضا و ارتباطات تجاری پیشرو بود و اولین تاسیسات نیمه هادی توسط شرکت ساخته شد. با ورود Robert W. Galvin پسر پاول گالوین توجه شرکت به الکترونیک مصرفی کاهش یافت وفعالیت شرکت به بازارهای جهانی نیز کشیده شد.
در اواسط دهه ۱۹۲۰ فناوری تولید گیرندههای تلویزیون رنگی فروخته شد و به شرکت امکان تمرکز روی بازارهای High tech در زمینه بازرگانی، صنعتی و دولتی فراهم شد.
در اواخر دهه ۱۹۸۰ موتورولا به نخستین تهیه کننده تلفنهای سلولی تبدیل شد و در سال ۱۹۹۶ گوشی همراه جیبی StarTACTM را تولید کرد.
پیجر یک دستگاه گیرنده رادیویی کوچک می باشد که امکان دریافت پیام، توام با دسترسی مداوم یک طرفه را برای کاربر فراهم می نماید. این سیستم شبکه پیجر در سال 1921 توسط دیترویت (آمریکا) مورد استفاده قرار گرفت. اصطلاح پیجر اولین بار در سال 1959 در اشاره به یک محصول ارتباط رادیویی ساخت شرکت موتورولا بکار گرفته شد و آن وسیله کوچکی بود که پیامهای رادیویی را به کسانی که آن را حمل می کردند، می رساند.
در اوایل دهه 1990 پیجرهای با پوشش آنتن دهی وسیعی به بازار آمد و تعداد استفاده کنندگان آن به 22 میلیون نفر رسید. در سال 1994 بیش از 61 میلیون نفر از پیجر استفاده می کردند. در کشورهای پیشرفته پس از یک دوره رکود کوتاه مدت پیجر مجددا به عنوان یک وسیله ارتباطی، کارامد، بی خطر و ارزان مورد توجه قرار گرفته و استفاده از آن بجای سایر وسایل ارتباطی بسیار معمول گشته است. بطوریکه در سال 2003 تعداد مشترکین به بیش از 250 میلیون نفر رسید.
پیجر چگونه کار می کند؟
پیجر یک وسیله پیام گیر ارتباط قابل حمل می باشد. شخص ارسال کننده پیام (خواهان ارتباط calling party)، از تلفن معمولی برای گرفتن شماره پیجر طرف مقابل استفاده می کند و پیام عددی یا حرفی یا صوتی خود را ارسال می کند. در مدت کوتاهی پیام توسط گیرنده پیجر دریافت شده و دارنده پیجر با شنیدن صدای بیپ و یا لرزش بدون صدا،از رسیدن پیام آگاه می شود.
این پیام در صفحه نمایشگر(LCD) پیجر قابل رویت می باشد. رمز و راز پیجر در این است که در داخل آن جعبه کوچک گیرنده ای کار گذاشته شده که در عین سادگی از نظر تکنیکی بسیار پیچیده می باشد.
گیرنده پیجر
پیجر(Pager) یک لغت انگلیسی است و فارسی آن توسط فرهنگستان ادب فارسی به پیجو معادل سازی شده است و در واقع یک دستگاه گیرنده رادیویی می باشد. اما تعریف استاندارد بین المللی از پیجینگ توسط اتحادیه بین المللی مخابرات بصورت زیر ارائه گردیده است.
«پیجینگ سرویسی است یک طرفه و غیر صوتی که پیامهای عددی و حروفی را ارسال می کند»
انواع پیجر
نمونه ای از یک گیرنده پیجر
ساختار اصلی شبکه رادیویی پیجر
اصولا طراحی شبکه های رادیویی به عوامل زیادی بستگی داشته و می توان گفت عواملی چون: پیش بینی میزان ترافیک مشترکین، درجه سروسی دهی، تعداد مدارات ارتباطی به شبکه، فرهنگ مکالمه تلفنی مشترکین، تراکم جمعیتی مشترکین، وسعت منطقه، ساختار و جغرافیای محیطی منطقه تحت پوشش، میزان مکالمات در ساعات پر ترافیک، احتمال دریافت مکانی و زمانی، آرایش ایستگاهها از نظر موقعیت مکانی، توان انتشار امواج، رفع مشکلات تداخل فرکانسی،تعداد و نوع استفاده از حاملهای گوناگون فرکانس، محدودیت در گسترش محدوده پوشش رادیویی، میزان مطلوب نسبت signal به noise، ظرفیت اولیه شبکه در مرحله راه اندازی، گسترش ظرفیت سیستم در ارتباط با افزایش تعداد مشترکین شبکه، رشد جمعیت منطقه از نظر شهری و روستایی، توزیع تلفن در شبکه تلفن ثابت، میزان تقاضای امور تجاری، صنعتی، سیاحتی و مسافرتی و … نقش تعیین کننده ای در طراحی اصولی شبکه را دارا می باشد.
بطور کلی اجزاء ساختاری یک شبکه پیجر یک طرفه رادیو دیجیتال بدون در نظر داشتن نوع پروتکل آن و اینکه از نوع برون ایستگاهی Off Site (برای استفاده در منطقه وسیع و یا سراسری) و یا از نوع درون ایستگاهی On site (برای استفاده در محوطه های بیمارستانی، کارخانجات و غیره) باشد را می توان به شرح ذیل دسته بندی کرد:
شبکه های پیجر به دو صورت مورد استفاده قرار می گیرند:
الف – شبکه های رادیویی پیجر عمومی
اصطلاحا در سیستم های پیجر، شبکه پیجر عمومی به شبکه هایی اطلاق می شود که در یک شهر، برای سرویس دهی به مشترکین عمومی و برای تعداد بیش از هزار نفر راه اندازی گردد. در این حالت هر شهری بطور مستقل مشترکین خود را سرویس دهی نموده و همچنین در حالتهای خاص می تواند با بهره گیری از شبکه سراسری پیجر، مشترکین شهرهای دیگر را وارد پوشش قرار دهد.
از مشخصات اصلی شبکه پیجر عمومی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
استاندارد DMR عمدا طراحی شده است تا مهاجرت از سیستم آنالوگ به سیستم دیجیتال آسان باشد و این یکی از مزایای آن نسبت به سایر استانداردهای رادیویی است. انتقال کانال های آنالوگ به دیجیتال در کاربران قدیمی رادیوی آنالوگ آسان است.
از مزایای DMR این است که مشتریان را قادر می سازد تا با مجوز کانال های رادیویی موجود 12.5 kHz یا 25 kHz را ادامه دهند. هنگامی که سیستم های DMR نصب می شود، دو اسلات TDMA به طور منظم به ساختار کانال آنالوگ بدون تداخل با هر گونه مشکل تداخل می پردازند، لذا نیازی به گرفتن مجوز جدید نیست.
از مزیت های دیگر این است که سایت های آنالوگ موجود و بسیاری از تجهیزات زیرساخت را می توان دوباره استفاده کرد. از این رو، تجهیزات واقعی رادیو DMR را شامل نمی شود، اما زیرساخت ها مانند آنتن ها، کابل های آنتن، دوبلکسرها و ترکیبی ها را می توان دوباره استفاده کرد. این کمک می کند تا هزینه های سرمایه گذاری جدید و برنامه ریزی سایت را به حداقل برسانید. علاوه بر افزایش بهره وری طیف، مزایای دیگر مهاجرت به DMR عبارتند از: کیفیت صوتی بهتر، افزایش امنیت به دلیل سهولت رمزگذاری، ظرفیت تماس بیشتر، طول عمر باتری (تا 40٪ افزایش)، افزایش قابلیت، دسترسی به GPS، به لطف دو برابر شدن ظرفیت کانال که اجازه می دهد تا داده ها بر روی یک کانال و صدای بر روی دیگر انجام شود.